بسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
والحمد لله، والصلاه والسلام علی نبینا محمد وآله الطاهرین..
السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته.. وبعد..
همانا مجازات برای گناهکار مقتضای عدل الهی است.. و مجازات مایه رحمت برای بشر است، چرا که هواپرستان را باز می‌دارد و آنها را از ویران ساخن زندگی مردم ، و تباه نمودن هدف از خلقت و اهداف بزرگ الهی منع می‌کند ..
وهمچنین در آن شفای دلهای مومنان مظلوم [و] ستمدیده می‌باشد.. که باید آن شفا یابد، چرا که بدون آن حق این گروه از مردم ضایع خواهد شد، و حاشا که خداوند سبحان است حق کسی را ضایع کند..
و شکی نیست که جزاء الهی به اندازه استحقاق در مجازات‌ها بوده و با فزونی در فضل و کرم در پاداش دادن‌ها است و اما سخن از رحمت خداوند سبحان.. تنها درجایی درست خواهد بود که آن گناهکار استحقاق رفق و رحمت را داشته باشد، و آن درصورتی است که عصیان به سبب غلبه امیال و فریفته شدن به پوشش الهی که بر او افکنده شده، باشد..
اما اگر معصیت را از باب سبک شمردن [شان] خداوند سبحان، یا تعمدی برای هتک حرمت او تبارک و تعالی، و یاغی‌گری و سرکشی بر او، و ستیزه جوئی با او در حاکمیتش مرتکب می‌شده.. پس رحم بر این گونه از مردم با حکمت الهی سازگاری ندارد.. و آن موجب بطلان تکلیف [الهی] و فرو ریختن نظام حیات از پایه واساس آن می‌شود.. ودر این صورت دیگر انگیزه‌ای برای اطاعت [و بندگی] نبوده و هیچ باز دارنده‌ای از گناه و معصیت نخواهد بود..
و اما در مورد تشفی خاطر إلهی پس [باید گفت] حاشا که خدای سبحان [چنین کند] و او بسیار والاتر از آن است، زیرا مجازات الهی امری نیست که نفعش به خداوند سبحان باز گردد، بلکه آن اعمال بندگان است که به خودشان باز گردانده می‌شود، و آثار آن به خودشان برمی‌گردد..
خداوند تعالی می‌فرماید: ﴿وَالَّذینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّهَ وَلاَ یُنْفِقُونَهَا فِی سَبیلِ الله فَبَشِّرْهُمْ بعَذَابٍ اَلِیمٍ﴾([1]).
یعنی: [و کسانی که طلا و نقره می‌اندوزند و آن را در راه خدا انفاق نمی‌کنند، پس آنها را به عذاب دردناکی بشارتشان ده].
و [خدای] متعالی فرمود: ﴿یَوْمَ یُحْمَی عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَی بهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَذَا مَا کَنَزْتُمْ لاَنْفُسِکُمْ فَذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ﴾([2]). یعنی: [روزی که آنها در آتش جهنم گداخته شده سپس پیشانیها و پهلوها و پشت‌هایشان با آنها داغ نهاده خواهد شد. [به آنها گفته می‌شود] : این است آنچه برای خود اندوختید پس بچشید آنچه می‌اندوختید.
والحمد لله، والصلاه والسلام علی عباده الذین اصطفی محمد وآله الطاهرین.
(1) الآیه 34 من سوره التوبه.
(2) الآیه 35 من سوره التوبه.
سوال مطرح شده : 